Πόλεμος και παιδιά

     Πόλεμος. Φτώχεια. Προσφυγιά. Εγκατάλειψη. Αυτές οι λέξεις για πολλά παιδιά στον πλανήτη είναι άγνωστες. Μα υπάρχει κι ένα ποσοστό που τα΄χει ζήσει. Στα μάτια των παιδιών ο πόλεμος είναι μία γραμμή. Αν καταφέρεις να την περάσεις πρέπει να ζήσεις μόνος σου, να παλέψεις για την ζωή σου, να σταθείς στα πόδια σου. 

     Ο πόλεμος μπορεί να βαρύνει, να πάρει, να καταστρέψει τις ζωές πολλές παιδιών. Όσα παιδιά δεν σκοτώνονται από τις επιθέσεις πρέπει να ζήσουν χωρίς γονείς, με προβλήματα υγείας ή τραύματα, κρυμμένα από τους εχθρούς ή σε άλλες περιπτώσεις υπόδουλοι. Όλο και κάτι χάνουν τίποτα όμως δεν κερδίζουν. Μόνο πληγές. Σωματικές ή ψυχικές. Βλέπουν τα σπίτια τους να καίγονται, τους γονείς τους να πεθαίνουν και αν καταφέρουν θα βρεθούν σε ένα νοσοκομείο για μέρες, μήνες, χρόνια. Αυτά τα παιδιά μπορεί να γίνουμε κι εμείς. Γι΄αυτό ας δείξουμε συμπόνια και ας ευχηθούμε να τελειώσουν όλα.

ΓΚΑΡΟΖΗ ΣΟΦΙΑ