Δυστηχώς το δημοτικό τελειώνει με ένα όχι και τόσο αίσιο τέλος.Θα αποχαιρετήσω τους φίλους μου με μια μάσκα και δεν θα μπορώ να τους αγκαλιάσω.Λόγω κορονοιου θα πρέπει να κρατήσω 2 μέτρα απόσταση από τους φίλους μου.Θα μου λείψουν όμως τα πάντα.Ακόμη και η ποιό μικρή γελοία λεπτομέρεια.Ακόμη και εκείνο το κρύο αστείο που θα κάνει ο Γιάννης.Εκείνο το χαρακτηριστικό βλέμμα με την Αναστασία που καταλάβαμε τα πάντα.Εκείνη την γκριμάτσα ππου θα κάνω με τους απέναντι.Ο ήχος που θα ακουστεί απο το θρανίο του Ανδρέα ενώ θα παίζει με ένα από τα παιχνίδια του...Όλα αυτά...Αξέχαστο θα μου μείνει το ολοήμερο που γελούσαμε 2 ώρες συνεχόμενα χωρίς σταματημό ,που βγάζαμε όλα τα άπλυτα στην φόρα,εκεί έμαθα να παίζω μπάλα!Οι κυρίες μου μου έμαθαν πως να ζω στον κόσμο.Κάναμε αμέτρητες δραστηριότητες,συμμετάσχαμε σε διαγωνισμούς ,κάναμε πράγματα με διαφορετικούς τρόπους.Άπειρες στιγμές...Πάνω από όλα όμως είναι οι φιλίες που έκανα.Γνώρισα άτομα που με κάνουν να χαμογελάω καθημερινά στην ζωή μου και θα τα αγαπώ για πάντα.Άλλα όμως άτομα εύχομαι να μην τα είχα γνωρίσει ποτέ στην ζωή μου.Πάντα όμως θα μου μείνουν στην καρδιά μου όλες αυτές οι στιγμές!
Μαρίνα Βλαχοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου