Την Δευτέρα το πρωί γεμάτοι χαρά πήγαμε στο κέντρο παθήσεων Αγ. Σάββα.Εκεί κάναμε εθελοντισμό και μετά πήγαμε για καφέ στο "Με...Νου".
Στην αρχή ,όπως πάντα, "φορούσα" το χαμόγελό μου. Μπαίνοντας μέσα σε εκείνο το τεράστιο κτήριο , ήμουν χαρούμενη αλλά και λίγο αγχωμένη. Τουλάχιστον μετά από ένα λεπτό ξέχασα το άγχος μου! Να πω την αλήθεια σε κάποιες περιπτώσεις συγκινήθηκα. Το πως όλα αυτά τα άτομα περίμεναν εμάς με ανυπομονησία, κάνεις δεν το εξηγεί.
Το ποσό καλά ήταν τα άτομα εκεί, ούτε ένας άνθρωπος που "έχει τα πάντα" δεν μπορεί να το δείξει.
Κλείνοντας θέλω να προσθέσω πως ήταν μία αξέχαστη εμπειρία και περιμένω με ανυπομονησία το πότε θα ξαναπάμε εκεί!
Σοφία Β.
Στην αρχή ,όπως πάντα, "φορούσα" το χαμόγελό μου. Μπαίνοντας μέσα σε εκείνο το τεράστιο κτήριο , ήμουν χαρούμενη αλλά και λίγο αγχωμένη. Τουλάχιστον μετά από ένα λεπτό ξέχασα το άγχος μου! Να πω την αλήθεια σε κάποιες περιπτώσεις συγκινήθηκα. Το πως όλα αυτά τα άτομα περίμεναν εμάς με ανυπομονησία, κάνεις δεν το εξηγεί.
Το ποσό καλά ήταν τα άτομα εκεί, ούτε ένας άνθρωπος που "έχει τα πάντα" δεν μπορεί να το δείξει.
Κλείνοντας θέλω να προσθέσω πως ήταν μία αξέχαστη εμπειρία και περιμένω με ανυπομονησία το πότε θα ξαναπάμε εκεί!
Σοφία Β.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου