Ένας χώρος όπου έχω περάσει καλά

  Ο χώρος όπου έχω περάσει πολύ καλά, είναι ο παραδοσιακός χορός που πήγαινα.
  Ο χορός βρισκόταν κοντά στο σπίτι μου. Ήταν ένα μεγάλο διώροφο κτίριο. Έξω, είχε μία μεγάλη αυλή, όπου παίζαμε μερικές φορές και μια περιποιημένη είσοδο που μπαίναμε. Μέσα είχε έναν τεράστιο χώρο όπου χορεύαμε, πολλές καρέκλες και δύο καναπέδες όπου καθόμασταν για να ξεκουραστούμε. Είχε επίσης και έναν δεύτερο όροφο που ήταν εκεί οι παραδοσιακές στολές μας. Όταν θα χορεύαμε σε μια εκδήλωση, ανεβαίναμε και τις παίρναμε.
   Στο χορό, εκτός από το να μαθαίνουμε πολλούς καινούριους χορούς κάναμε πολλά πράγματα όπως :εκδηλώσεις, στολίζαμε το δέντρο τα Χριστούγεννα και κάναμε γιορτή και στα καρναβάλια τον Φεβρουάριο κάναμε μπαλντεφαν.
   Ξεκίνησα το χορό από πολύ μικρή, από 4 χρονών, για να μάθω να χορεύω, να κάνω καινούριες παρέες και για να περνάω ευχάριστα τον χρόνο μου.
   Κάθε φορά που πήγαινα ήμουν χαρούμενη και περίεργη για το τι καινούριο χορό θα μαθαίναμε, αλλά και για το ότι θα συναντούσα τους φίλους μου.
   Η αλήθεια είναι ότι όλα αυτά τα χρόνια που πήγαινα στο χορό έμαθα καινούρια πράγματα, γνώρισα πολλούς φίλους, που είμαστε μέχρι και σήμερα και απέκτησα καινούριες εμπειρίες.

 
                                Μαγδαληνή Ιωαννίδου 

                     Το σπήλαιο της Αλιστράτης
Ένα από τα βασικότερα μέρη που έχω πάει και μου έχει αρέσει πολύ είναι η σπηλιά της Αλιστράτης.Βρίσκεται στον νομό Σερρών κοντά στο χωρίο Αλιστράτη από όπου πήρε το όνομα του.
Έξω από το σπήλαιο υπάρχει ένας ανοιχτός χώρος με μια καφετέρια και κάτι που τουριστικά μαγαζάκια που πουλάνε τα πάντα.Πιο πέρα είναι ένα μικρό άλσος και ένα γήπεδο.Μέσα το σπήλαιο είναι εντυπωσιακό.Παντού σταλακτίτες και σταλαγμίτες[μερικοί άσπροι]με υγρασία,τεράστιες αίθουσες σαν δωμάτια παλατιού και στενά χαμηλά περάσματα.Μερικές αίθουσες και σημεία έχουν πάρει μερικά ονόματα.Είναι ένα από τα μακρύτερα σπήλαια της Ελλάδας.Συνέχεια έχει εκεί πέρα κόσμο,φασαρία και πολλούς μαθητές σχολείων που πάνε εκδρομή.Εγώ πρώτη φορά πήγα με τον μπαμπά μου όταν ήμουν μικρός αλλά η καλύτερη φορά ήταν με το σχολείο μου πέρσι.Είναι σημαντικό να πηγαίνουμε εκεί γιατί πρέπει να βλέπουμε τα δημιουργήματα της φύσης.Μάλιστα αυτό είναι μεγαλειώδες.Κάθε φορά που μπαίνω μέσα του νιώθω δέος με αυτό το αριστούργημα που βλέπω.Δεν το βαριέμαι ποτέ.Θέλω να πηγαίνω συνέχεια.Και για να πω την αλήθεια φοβάμαι και λίγο μέσα στο σκοτάδι μη και πεταχτεί καμιά νυχτερίδα!
                                           Αλέξανδρος