ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΩΝΤΑΣ ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ

Τελειώνοντας το δημοτικό όλες οι μνήμες των προηγούμενων τάξεων, φουρτουνιασμένες στο μυαλό μου περιμένοντας να σκορπιστούν κατά την διάρκεια του καλοκαιριού για να ομορφύνουν και να εμπλουτίσουν την αναμονή μου για το γυμνάσιο με χαμόγελα και αναμνήσεις. Όχι μόνο σαν κτήριο αλλά και σαν ανάμνηση. Θα έχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου μαζί με ότι πέρασα μέσα αλλά και έξω από αυτό σε αυτά τα έξι μαγικά χρόνια. Μου είναι δύσκολο να μας φανταστώ στο γυμνάσιο όλους μαζί και τους 16. Σε αυτά τα 6 χρόνια διδάχτηκα, γιόρτασα, έπαιξα, τραγούδησα. Νιώθω πως σιγά σιγά όλα αυτά αναδύονται στο μυαλό μου και μου θυμίζουν τα όμορφα σχολικά χρόνια που έζησα και θα θυμάμαι για πάντα. Ο καθένας μας μια διαφορετική προσωπικότητα. Ο καθένας μας θα περάσει την θύρα του δημοτικού για τελευταία φορά σε μόλις 4 σχολικές μέρες. Εκείνη την πράσινη πορτούλα τα ταλαιπωρημένη από το άνοιξε κλείσε που πριν από 6 χρόνια την περάσαμε όλο καμάρι που φοιτούσαμε στο <<μεγάλο σχολείο>> όπως λέγαμε και που έχουμε περάσει τόσες φορές όσο είχαμε σχολείο. Κρίμα που θα αναγκαστούμε να περνάμε άλλη πόρτα. Μνήμες όπως η γνωριμία  μου με την τάξη , οι δασκάλες μου, η κατάκτηση του ρεκόρ Γκίνες, η εφημερίδα και το μπλογκ μας, οι γιορτές, οι τσακωμοί και πολλά ακόμη θα μείνουν αποθηκευμένα στο μυαλό μου αλλά πάνω απ όλα στην καρδιά μου.

ΣΟΦΙΑ ΓΚΑΡΟΖΗ