ΠΙΟΝΙΑ , ΖΑΡΙ , ΤΑΜΠΛΟ , ΚΑΙ... ΕΤΟΙΜΟΙ ΓΙΑ GUINNESS!!!

Εάν έλεγες σε κάποιον ότι έχεις κατακτήσει ένα ρεκόρ Guinness νομίζεις ότι θα σε πίστευαν? Εγώ πάλι νομίζω ότι δεν θα σε πίστευαν. Αν όμως το έλεγες σε εμένα θα σε πίστευα με την πρώτη. Όχι επειδή με πείθουν πολύ εύκολα αλλά επειδή εγώ το έχω ζήσει. Το ξέρω ότι μπορεί να σου φανεί παράξενο ένα παιδί να έχει κατακτήσει ένα παγκόσμιο ρεκόρ που άλλοι άνθρωποι δεν μπορούν να το έχουν στην κατοχή τους. Φυσικά δεν ήμουν μόνη μου αλλά με το σχολείο μου κι ένα ακόμα. Σου δίνω μια πληροφορία να μαντέψεις για ποιο ρεκόρ γράφω τώρα. Έχει σχέση με επιτραπέζιο. Ελπίζω να μάντεψες σωστά. Είμαι από το 2ο δημοτικό σχολείο Δράμας και το ρεκόρ είναι τα περισσότερα παιδιά που παίζουν Γκρινιάρη συγχρονισμένα. Γι΄ αυτό θα μιλήσουμε τώρα. Για την ιδέα , την τροπή που πήρε και πως κατέληξε.
   Όλα άρχισαν όταν έκαναν μια εκδήλωση τα δυο σχολεία μας για το unti-bullying. Οι δάσκαλοι παρακολουθούσαν τα παιδιά να παίζουν μαζί κι ας ήταν από διαφορετικό σχολείο. Αυτή η ιδέα διαπέρασε όλους τους δασκάλους. Έστειλαν στο Guinness για να δοκιμάσουν αλλά τους απέρριψε. Ξαναδοκίμασαν και στο τέλος τα κατάφεραν . Το ανακοίνωσαν στους μαθητές .Όλοι τους ήταν πολύ χαρούμενοι ανάμεσά τους κι εγώ. Άρχισαν να τοποθετούν κάμερες για να βιντεοσκοπούνται όλοι οι χώροι. Αυστηρή πολύ η επιτροπή του Guinness. 
   16/4/19 η μέρα που θα παίζαμε για να κατακτήσουμε το ρεκόρ. Όλα ήταν έτοιμα. Στολισμένα, όμορφα και τα δυο σχολεία. Όσο περίμενα να μου βάλουν το αυτοκόλλητο για να μπορώ να περάσω στον χώρο που θα παίζαμε ήμουν πολύ χαρούμενη, αλλά ένιωθα έναν κόμπο στο στομάχι. Για να μην τα πολυλογώ παίξαμε, τελειώσαμε, κεραστήκαμε και φύγαμε. Όλα έγιναν όπως έπρεπε. Περιμέναμε με αγωνία τα αποτελέσματα.
   Πολύς καιρός πέρασε από τότε που παίξαμε. Όμως τα νέα ήταν φανταστικά. Το πήραμε!!!Το πήραμε!!!Το πήραμε!!!Τα καταφέραμε!!!
   8/11/19 η ημέρα της απονομής . Τα κανάλια ήρθαν,η Υφυπουργός παιδείας,γνωστά πρόσωπα της Δράμας και όχι μόνο, μουσική, θεατές πολύς κόσμος!!!Τα παιδιά ήσυχα να περιμένουν να αρχίσει η απονομή. Μας μίλησαν πολλοί σπουδαίοι άνθρωποι αλλά το πιο βασικό πρόσωπο ήταν η κυρία Σοφία Ζαχαράκη η Υφυπουργός. Τραγουδήσαμε, χορέψαμε, φτιάξαμε το δώρο της κυρίας Υφυπουργού, φάγαμε. Ένιωσα υπέροχα. Ήταν η καλύτερη μέρα στη ζωή μου. Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω ότι όντως τα καταφέραμε. Για όλα αυτά τα χρόνια που βρίσκομαι στο σχολείο πίστευα ότι ήταν ένα απλό σχολείο όπως τα υπόλοιπα αλλά κατάλαβα ότι ήταν και θα είναι ένα και μοναδικό!!!!
   Ήταν μία εμπειρία που θα μου μείνει αξέχαστη!!!

                                                 Αναστασία Παπαδοπούλου